Lydia Botana forma parte dos Labreg*s dos Tempos dos Sputniks, a Banda Fura Fura e ultimamente ten colaborado con outras moitas bandas nas súas actuacións ao vivo. Lydia falou con GZmúsica de como lle foi no 2012 e dos seus proxectos para este ano.
GZm – Neste 2012 estás a tocar a batería cos Labreg*s do Tempo dos Sputniks. Como é subir ao escenario co Leo e máis o García?
Lydia – É unha aventura emocionante!! Levaba uns anos facendo o mesmo directo...E cando me propuxeron tocar con eles, que os considero GRANDES persoas, amigos aos cales admiro pola súa traxectoria, as ideasm a súa actitude, a mensaxe que transmiten.... Pois foi un verdadeiro cambio radical co que viña facendo ate o momento e que necesitaba tamén! Ademáis dun cambio de instrumento, viña de tocar teclado/percusións a tocar batería/acordeón. Síntome orgullosa de subir con eles ao escenario!
GZm – Despois de pasares polos Skarallaos, este ano compaxinas os Labreg*s co traballo na túa estrea en solitario. Finalmente vai haber disco?Lydia –Bueno, iso de “estrea”...non fun consciente de que deixar Skarallaos fose a miña estrea en solitario. Pero sí a xente o tomou como tal cando me convidaron á Universidade de Paul McCartney e tiven que grabar un par de temiñas cos seus videos..Como ía a contrareloxio (modo Sputnick!), grabei eu todo en parte por falta de tempo e por outra banda, foi cando comecei a pensar que “mellor soa que mal acompañada”. Pero por sorte, teño bos músicos coma colegas, boa xente que agora é o máis importante para min ante todo, e comezaron a chamarme para colaborar con eles, a ofrecerse a grabar comigo... De aí que decidira sacar un disco soa, por plasmar a música que me sae coas persoas coas que estou a gusto e admiro. Vai ser un disco grabado de a pouco, por partes, relaxadamente, non teño presa ningunha!
GZm – Polo que escoitamos en “Ken nos Keima” apuntas ao reggae e o “Parlare” cae cara á fusión, o teu proxecto vai por aí?
Lydia –é difícil etiquetarse a unha mesma, non me decanto por un só xénero musical. Mólame o reggae, o punk, o rock, cousas pop, a bossa-nova, o jungle, gypsi...o clásico! Non teño prexuízos, simplemente escribo letras sobre o que penso e do que me rodea..a música ven soa.
GZm – No que gravaches colaboran contigo o baixista de Che Sudaka e García Mc, pero despois ti cantas e tocas todos os instrumentos, non?
Lydia –Sí, teño a sorte de poder facelo. De primeiras fíxeno porque non tiña tempo e tamén viña un pouco “keimada” xa de grabar.. Pero a idea é esa, eu gravo as bases de pianos, guitarras, acordeóns, percusións e voces, logo mándolles o tema e eles/elas tocan/cantan por riba diso.
GZm – Tocas cos Labregos, preparas disco en solitario, colaboraches este ano cun feixe de bandas: a Fura Fura, Zënzar, Konflikto, O Leo i Arremecaghona, Dakidarría, Dios ke te crew, os Tres Trebóns,...E polo que sabemos, traballas como profesora. Como fas para compaxinar todo?Lydia –Cando se difruta facendo as cousas, saen soas! Estou contentísima de pertencer a Banda Fura Fura, e é toda unha honra para min que me chamen para colaborar con toas estas bandas que este ano 2012 o fixeron. Sair o escenario con bandas honradas, con boa xente, que cren e actúan segunda a mensaxe que envían cos que comparto principios....é TOTAL! Compaxínoo ben xa que, dende hai anos, dou clase nas escolas de música e colexios, entre semán, para poder tocar nas findes.
GZm – Tanto bolo ten que dar para moito. Cóntanos por favor o mellor momento, -se queres, tamén o peor-, nun escenario neste 2012.
Lydia -Este ano 2012 foi , sen lugar a dúbidas, o meu mellor ano musical ate o momento Costaríame moitísimo escoller só un!!! Cantar en The Cavern en Liverpool foi un soño que xamais pensei realizar na miña vida... Tocar con Manu Chao e Joan Garriga nun barciño catalán para 30-40 persoas, foi máxico tamén.. Sentila forza do movemento bravú co Dipomático de Montea Alto Xurxo Souto tocando con La Pegatina no Son Rias Baixas... Ir tocando cos Gogol Bordello dende Barcelona a Madrid.. Pero o momento que non olvidarei deste ano, foi sobre un escenario pero eu non tocaba: Flea (baixista de Red Hot Chili Peppers) achegouse a Mike Einziguer (o guitarrista da miña banda favorita dende fai 12 anos, Incubus), e preguntoulle se quería tocar a primeira nota do tema “Under the brigde”, alí , ao meu carón, vin nos seus ollos a maxia que une aos músicos, un sentimento que non se ensina en ningunha escola: humildade.
GZm – E xa para rematar, estámoslle a facer a mesma pregunta a todas as persoas coas que falamos para este Anuario. Dinos cales foron para ti os 5 discos do ano na música do país.
Lydia - Zenzar, Dakidarria, Terbutalina, O Sonoro Maxín, Garcia MC,...
{fcomment}