Estreamos novo colaborador en GZmúsica! O Taberneiro Lamentable únese á nosa crew webzineira e desde hoxe e sempre que a situación o requira e as ganas o permitan vai ir enviando críticas de discos, concertos e/ou outras cousas relacionadas coa música do país. Quedades coa súa estrea neste venerábel webzine, unha ollada ao traballo dos Ulträqäns.
Era unha tarde de sol facendo a dixestión tranquila e complicada de dúas costelas feitas á prancha coa súa correspondente e xenerosa dose de patacas fritidas.
Mais aínda non era verán. As cereixas chegaban en caixas de dez kilos dende o Bierzo, a chaqueta facía boa falta debaixo da sombra e Lebron e Curry aínda non comezaran a última batalla polo desexado anel de campión.
Tarde tranquila podería dicirse pero o costume de poñer un CD cando un queda a soas consigo mesmo fodeu o concepto de tranquilidade coma cando á veciña se lle dá por aprender a tocar a pandeireta ben cedo despois do almorzo.
Ordes de Stalin, nenos. Polbos mecánicos e astronautas perdidos e crechos chegados da vella Unión Soviética. Bankrobber cuspindo cores e ChapeLuisa máis ghuapa que nunca. Ata os Iron Maiden se poñen tesos.
ULTRAQÁNS dando voltas no equipo do meu salón.
Neo-Bravú, nena. Psicodelia taberneira. Folkeirada cibernética en ms-2. Rancheira punki con zorza ben picante e Barrantes. Catro de raxo con rapsodias fritidas e síncopas recén chegadas da lonxa de Rianxo. E xa postos a sintetizar ideas: música a toda oxtia pero a toda oxtia a toda oxtia a toda oxtia. Amén.
"Somos da Coru" respiran en cada compás. Sabémolo e sabédelo. Quedounos claro. Móvense en T-34 e fódelles un feixe tanta tontería desa que habela haina.
Penso neles mentras escoito. Encántanme estes cabróns e ademais de ser tan bos ghichos, que dirían do outro lado, que ben tocan os condenados.
E pensó que país é este. A que agardan a traelos ás festas da miña aldea no final do verán? Que nos pasa?.
Setentáculos, Ocelotes. Poño o 2º disco.
Parece que neva. Algho faría. Punki esponxa.
Imaxínome nun Ford Escort camiño de Pardiñas. Todo apetrena á garrafa de likor café que viaxa no maleteiro. Non sei se estou nos 80, nos 90 ou no puto futuro. Chegamos alí e hai non mil nin dúas mil. Hai sete mil. E o torreiro baila e canta e admira. Que xusto sería. A dixestión complícase pero a nós nunca nada nos vai resultar doado. Tampouco hoxe. Vainos no pelexo e pagarémolo ca saúde se fai falta...
… pero iso si, a banda sonora é espectacular.
TEXTO: Taberneiro Lamentable
IMAXES: Deseños de Bankrobber para Ulträqäns
ESCOITA A MÚSICA DOS ULTRÄQÄNS EN SOUNDCLOUD