384
Publicado o 2021-01-26

Invitado Isidro Vidal en la Gaita. Letra: Hai vieiros que ao final non saben retornar, e non é cousa de tempo sol que alumea esta cidade, a choiva sobre o mar, amencín nos teus brazos E que sei eu, non serei cinsas desta terra? En recanto onde o esquecemento prendeu, En recanto onde o tempo quedou namorado de ti, terra dos meus avós Son parte de aquí parte de alá, parte de nai parte de pai, o seu sangue polas miñas veas vou, non sei moi ben cara onde vou, pobo perdido nunha beira da outra banda do planeta E que sei eu, non serei cinsas desta terra? En recanto onde o esquecemento quedou En recanto onde o tempo parou namorado de ti, terra dos meus avós Es un homenaje a mis ancestros, una reseña de los pueblos perdidos de Galicia, de sus encantos, de su gente. Y de que muchas veces el camino de vuelta para un emigrante no es el mismo que de ida. Tengo la sensación que hice el camino de vuelta que mis abuelos nunca hicieron. Conocer mis orígenes, en A pontenova, Lugo. San pedro de bogo e Foxas, dice Monse de Machuco, "Tincho e noso", y sí, soy neto do fillo do Fernández do Do fondo en Bogo. Todas esas historias que me contaban mis abuelos se hicieron realidad como si el tiempo no pasara.

Utilizamos cookies

Utilizamos cookies no noso sitio web. Algunhas delas son esenciais para o funcionamento do sitio, mentres que outras axúdannos a mellorar este sitio e a experiencia do usuario (cookies de seguimento). Podes decidir por ti mesm@ se queres permitires o uso de cookies ou non. Ten en conta que, se as rexeitares, é posíbel que non poidas utilizar todas as funcións do sitio.