Máis unha vez, pasamos o alto da Portela para nos achegar até o Aturuxo de Bueu. Desta volta a razón era o concerto de Malandrómeda, que volvía por terras do Morrazo coa súa flamante banda a nos mostrar como lle aquelaban saxo, teclado e batería aos seus temas. O Xabicas, coma sempre que hai música no Atu, e mais o Lavesedo estiveron aló e armaron esta reportaxe ben curiosa. Non deixes de ler, ver e escoitar o que che traemos até a nosa web!
Ultimamente estamos a recuperar o bo costume dos nosos anos mozos de irmos até o Aturuxo cada domingo a gozar da música ao vivo. Inflúen varios aspectos neste retorno, mais sen dúbida a aposta que o Leiro e toda a xente do Atu está a facer pola música en galego e de calidade cada semana ten moito que ver.
Así, se nas últimos semanas estivemos a mirar a Rastreros ou Berlai, esta primeira finde de maio foi a quenda de Malandrómeda. O proxecto do Hevi, que estabamos afeitos a ver ultimamente acompañado do Xurxo Pinheiro -con quen gravou ademais os seus impresionantes últimos 2 discos-, presentábase cunha formación nova. O seu rap vai agora arroupado nunha banda, Manuele Caamagno ao saxo, LAR Legido na batería e Álex Salgueiro no teclado, o que nos permite redescubrir as súas cancións con novas feituras. Non sei se é porque os que chegamos ao rap desde outras latitudes musicais gostamos de ver instrumentos enriba do escenario ou se, directamente, é porque o Hevi soubo armar unha bandaza coa que non só defende moi ben o seu repertorio senón que acada intres de potencia -e de tolemia- que antes non estaban tan marcados, pero o certo é que o concerto nos convenceu a todas. Fosemos rapeiras ou simples advenedizas. E iso que Malandrómeda fai todo o posible por mudar os temas no directo, agachar as melodías coas que os coñecemos no disco e pórlles traxes novos. Así, os seus concertos convértense nunha experiencia curiosa, que mistura a sorpresa de descubrir algo novo con fraseos e retrousos que nos son ben coñecidos ás que temos trilladísimos os seus últimos traballos.
Desa amálgama de jazz, garage e rap galego que nutre as filias dos integrantes da banda xorden momentos potentísimos, co ritmo machacón do saxo a marcar melodías que aínda un par de días despois nos andan na cabeza. Cos xogos que o Hevi fai coa súa voz e toda a trebellada coa que distorsiona, samplea e fai máis efectos churrusquiña, mentres tempos e intensidades son manexados por LAR Legido e Álex Salgueiro.
Hora e pouco de música ao vivo, intensísima, sen bises -iso é para perdedores e para a Orquestra Panorama-, e cun público entregado, entre as que estaban moitas das persoas -o Rafa incluído- que adoitaban ir mirar os seus concertos no Labranza, local de Bueu onde ten tocado en varias ocasións. Iso si, se queredes unha pexa, de volta a idade media dos asistentes era elevada, o que vén sendo a tónica xeral nos concertos ultimamente, só rachada curiosamente polos Rastreros que co seu punk arrastraron moita mocidade hai unha semana até o mítico local de Bueu. Agás un par de cativos que ían coas familias, o resto creo eu que xa cumpriramos os 30 hai tempo. Esta moi ben isto da madurez da música galega e tamén está moi ben o tempo de lecer da xente de certa idade inclúa a música ao vivo, mais sen relevo non hai futuro.
Aquí vos quedan uns petiscos do concerto.
TEXTO: Lavesedo
FOTOS: Xabicas (Se queres ver máis, visita o Facebook do Xabicas)
VÍDEO: Lavesedo