Factoría de subsistencia vén de sacar o seu primeiro traballo, Cerca da túa orella. 8 cancións de cansautor que non cansan. Rock, pop e moita ironía para debuxar sorrisos en quen escoita. O Taberneiro Lamentable dálle unha volta ao novo da Factoría mentres vai dar unha camiñada polas corredoiras da súa aldea. Le as súas impresións e pégalle unha escoita a Cerca da túa orella, disco de estrea de Josito Porto e Sabela Dacal, a Factoría de Subsistencia.
Levántome esta mañán con cara de vampiro e alento de crápula desnortado. Fago un zume de dúas laranxas e un limón ben acedo que me poña a funcionar o corpiño e láiome.
Menuda noite joder!!
Veña!! Hoxe, xa, agora sairemos a camiñar e osixenar a saúde polas corredoiras da aldea antes de que o demo da preguiza veña a meterme co seu mazo na cabeza e me deixe coma unha momia mirando sabe cristo que merda de programa na TV.
Un pouco de pan reseso pasado pola tostadora e cunhas pingas de aceite de Quiroga que me regalou un colega axúdanme a completar a enerxía do zume.
Despois vou a estantería dos discos e escollo un para pasar a mp3 e chantalo dentro do meu tf para poder escoitar na camiñata. E alá me vou paso tras paso escoitando a música con atención e disposto a divagar comigo mesmo. Si. Alá vou. Paso a paso coa factoría de subsistencia ao lombo.
Cerca da miña orella e convencéndome a lambetadas.
Trátase de subsistir. Estou de acordo. De respirar e ter o pracer de quedar en branco mirando para nada e marcando o ritmo co pé. Trátase de soñar, de canturexar e sorrir cantos máis minutos, máis horas e máis días mellor. De que che falen suave e paseniño ao ouvido. De durmitar coma meniñ@s despois dunha intensa tarde de carreiras e enredos na parte de atrás da eira.
Tratase de aloumiñar os sentidos con palabras e feitos. De parar o tempo con músicas que pasean libres pola nosa cabeza e que sacoden a bandeira da inocencia dos que se negan a vivir en mundos tisnados de gris.
Coma luras de bar. Coma supermáns domésticos sempre dispostos a botar unha man ou dúas. Coma un lapiseiro ateigado de cores e listo para empregar nun blogue de un millón de follas. Coma un mago gardando o segredo do seu truco máis fascinante antes da gran noite.
Factoría de subsistencia están cerca da túa orella e dentro da miña.
Damos máis e máis volume e preparámonos para a máis fermosa das subsistencias.
Trátase de iso e sabémolo.
Pasen e vexan. Escoiten.
Subsisteremos. Eu estou niso.
Esta noite quedo na casa.
TEXTO: O Taberneiro Lamentable
Pégalle unha escoita a Cerca da túa orella
{fcomments}
}
}
}
}
}
}
}
}
}